Een mooie uitvaart, passend bij een liefdevol leven
Het was nog vroeg in de ochtend toen ik al joggend gebeld werd door een echtpaar. Of ik langs kon komen om hun uitvaart te bespreken. Uiteraard wilde ik dat. “Rond koffietijd?” hoorde ik mevrouw op de achtergrond voorstellen. Prima voorstel, dan neem ik gelijk wat lekkers voor bij de koffie mee.
Andrea, kunnen wij samen naar het hiernamaals gaan?
Aangekomen op het adres trof ik een huisje aan wat terug in de tijd ging. Je kent het wel: fleurige plantjes en geruite gordijnen voor het keukenraam. Een pergola met een in bloei staande bruidssluier een kippenhok en een gezellig zithoekje.
Na een hartelijk ontvangst kwam de vraag: “Andrea, kunnen wij samen gaan? Samen naar het hiernamaals? We zijn al zo lang samen, bijna 60 jaar. We hebben geen kinderen en we zouden zo graag voor altijd bij elkaar willen zijn.” De tranen welden op in de ogen van meneer.
Ik begreep de vraag heel goed en ging op zoek naar een passend en vooral liefdevolle oplossing. Eén die voor hen allebei goed was, waar ze zich fijn bij voelen.
Uitvaartdienst thuis
Even viel er een stilte. Geen nare stilte maar in alle rust even een moment voor hen samen.
Na een nieuw kopje koffie zetten het gesprek zich voort. Ik stelde een thuis opbaring voor. “Fijn,’ zei meneer, “dan hoeven we niet bij een vreemde te liggen.” Gewoon lekker thuis.
Vervolgens stelde ik voor de dienst dan ook thuis te houden. Dat wilden ze ook heel graag.
Of de mensen dan ook hier afscheid konden komen nemen, was de volgende vraag. Natuurlijk! “Maar,” zei mevrouw, “ik wil geen van zeven uur tot negen uur tijd. Gewoon de hele dag door.”
“En dan gewoon via de achterdeur,” zei meneer, “dat is hier normaal, dat doet iedereen”.
“Fijn met mijn eigen koffie.” zei mevrouw. Nu moet ik bekennen dat ik veel koffie drink, maar deze koffie was inderdaad subliem!
Cremeren, want dan komt de urn weer thuis
Aan sprekers tijdens de dienst was geen behoefte. “Als iemand wat wil zeggen tegen mij moeten ze dat nu doen. Anders hoor ik het toch niet.”
En de muziek? Gewoon graag de radio, die altijd zachtjes aan staat.
Een graf was geen optie. Ze wilden cremeren, want dan kon de urn weer naar huis komen. “Zoals het hoort.” zeiden ze.
Samen uitgestrooid worden
Zodra de ander overlijdt ga ik er voor zorgen dat ze samen uitgestrooid gaan worden op een mooi plekje op de bosrand waar ze nu op kijken. De bosrand, waar hij haar ten huwelijk vroeg. Waar ze samen naar de sterren keken. Gewoon vlak bij huis, het huis waar meneer geboren is. En waar ze samen oud zijn geworden.